Poezja

Chwila

zanurz swoje myśli
w tę jedną, jedyną
chwilę szczęścia
bezpieczną w śpiewie ptaków
błękitach nieba
uczep się jej drapieżnie
nie puszczaj !
błękitna chwila oślepi
błękitem
ludzi maluczkich
boleśnie raniących Cię
czynem, 
gestem,
 słowem, 
spojrzeniem...

Pajęczyna

Ponury, zimny dzień

Aż dziwne, bo przecież wiosna ! Pora szukania kwiatu paproci.

Trzeba wielkiej wyobraźni,

By uciec od tego dnia.

Rzeczywistość przygniata

Za oknem kroplami deszczu

Płaczą drzewa.

Szary pokój zawiera ciekawy temat,

Wielkie samozadowolenie, tupet,

Pewność siebie i nienawiść.

Siedzę w kącie – czy coś tracę ?

Nic do mnie nie dociera,

Męczy mnie nienawiść.

Obłuda i trywialna pewność siebie

W świergotliwych trelach

Łagodnie przystępują do działania.

Zdumiewają i fascynują.

Niechciana nienawiść nabiera mocy.

Zaciskam usta.

Mile i z zachwytem

Patrzy się na uśmiechniętą obłudę.

Uśmiechy oplatają pajęczyną nieświadomych.

Pajęczyna gęstnieje – oplata coraz to więcej ludzi.

Jestem poza jej zasięgiem.

Dla będących w pajęczynie pozostaję w izolacji.

Wyróżnienie w konkursie literackim "Pisanie dobre na chandrę"

Wiersz publicystyczny.

Sen

Jeszcze słyszę harfy dźwięk

Widzę niebieskości,

…..…złocistości,

……………żółcienie

………………srebrzysty pył……

………………….i Czarodzieja __m

Lecz

Spod zmrużonych oczu moich rzęs

Dziwna mgła zaczęła gęstnieć

I poczułam jak uwiera mnie pod głową

Zwykły wałek…

Tak ! Ten do włosów.

Otworzyłam swe oczęta

Ze zdziwienia

By zrozumieć z wielkim żalem…

To był tylko piękny sen… ?

Witaj smutku,

By potem powitać radość

I szczęście.

Bo

Tak to już jest w życiu

Na szczęście,

Że nic nie trwa

Wiecznie !!!

Nie umiem

Nie umiem trzepotać rzęsami

Unosić paluszek do góry

I z piersiastymi piersiami na pokaz

Głośno świergolić o niczym…

I choć jest we mnie Stańczyk

Nie zawsze jestem lubiana

Potrafię z radości tańczyć…