Nigdy dosyć...

Kiedyś idąc wśród łanów zboża

późnym latem

widziałam nad sobą w zachwycie

złote kłosy a pomiędzy błękit nieba.

Teraz widzę ogrom błękitu

a złote kłosy takie maleńkie.

Kładę się więc pomiędzy

zagubiona niczym dziecko,

któremu nigdy dosyć pytań

o życiu w złocie kłosów

i błękitach nieba... .

Fot. Ewa Bielańska