Zmysły

 

Zmysły

Nigdy dosyć...

Kiedyś idąc wśród łanów zboża

późnym latem

widziałam nad sobą w zachwycie

złote kłosy a pomiędzy błękit nieba.

Teraz widzę ogrom błękitu

a złote kłosy takie maleńkie.

Kładę się więc pomiędzy

zagubiona niczym dziecko,

któremu nigdy dosyć pytań

o życiu w złocie kłosów

i błękitach nieba... .

Fot. Ewa Bielańska

Powiew

Mam za sobą gorycz porzucenia,

W ciszy

Pozostał ślad zatrzymanych w krtani słów,

Co pragnęły krzyczeć, wytłumaczyć...

Nie podążę po tych śladach.

Przecież w pomieszaniu

Słów i znaczeń

Różnych światów,

W zatrzaśniętym pięścią EGO
Sercu

Nie odnajdę zrozumienia...

Świat ma smak i koloryt

I ten zawsze świeży powiew

Świadomości,

Że odnajdę zrozumienie

Pośród tych

Z otwartym SERCEM

Fot. Ewa Bielańska

Nienawiść

Obdarzona nienawiścią

poczułam brud,

lecz po chwili

nienawiść miała

dziwną moc...

moc oczyszczenia

mej przestrzeni

z ludzi, którzy

za nienawiścią podążyli...

Fot. Ewa Bielańska

****************************Perła***************************

Szukam ramion,
gdzie w objęciach
stałabym się
perłą
w muszli

Fot. Internet

Ktoś ten wiersz odczytał jako ogłoszenie matrymonialne, he he he...

Wczoraj obejmowały się ramionami w serdecznym uścisku osoby różnych płci - Przyjaciele i czuło się, że stajemy się piękniejsi... no może nie tak jak ta perła... he he he

Intryga

W splątanej sieci intryg, 

  niechęcią zrozumienia  
 wśród
 "przyjaciół"

paraliżujący lęk...

  odbiera oddech
szamoce się
tracę siły, oczy, rozsądek
i skrzydła,  by uciec
ku 
  zwykłej Prawdzie

    

Ewa Bielańska 

  

Anioł,

 autor Dorota Martens-Kudaj

                       

NIEWAŻKOŚĆ słów

W niebie zdarzeń

i znaczeń bytu człowieka

zdajesz się być aniołem

o skrzydłach tak

NIEWAŻKICH

jak twoje słowa...

 

 

By...

W środku dnia

w rozkwicie wiosny,

białych obłoków w błękicie

pachnących fiołków,

gdzie wszystko kiełkuje,

by żyć...

brak horyzontu,

gdzie postawiłabym moją miłość,

która

powiedziałaby mi

ŻYJ!

 

 

 

Nie

Nie zrozumiana, 

                                nie zrozumiała

Nie dostrzegana, 

                               nie dostrzegła 

               Nie została dopuszczona...
              Walkę o siebie nazwano
ZŁEM 

                       Teraz czuje sercem
MNIEJ NIŻ NIC...

Pozostawić wiersz z błędem ? Czy nie... ? Tak jak często pomyłką bywa życie.

Niemoc

Myśli mozolnie

Wędrują

Ku słowom

Pomiędzy błyskiem

Zachwytu

A głosem wyrazu

Zatrzymane nad pustką

I przepaścią niemocy

Wiją się słowa

Gubią

Zmęczone

Szukają myśli...

Nić życia

Nawlekam chwile na nić życia 

 

jak paciorki

te szare, 

ostrokanciaste, 

 

raniące 

i te 

rozbłysłe barwami tęczy zachwytu,

 

a pomiędzy supełki,

 

bym nie zapomniała,

 

że jestem 

i,  że wciąż mam marzenia...

 

Wiersz opublikowany w czasopiśmie "Angora"

Fot. Ewa Bielańska

Niespełniony sen

Jesteś  

Tęsknoty wspomnieniem,  

Które rankiem

Zasiada  

Na krawędzi

Mojego snu…

Fot. Ewa Bielańska

Sieć

 W splątanej sieci intryg,
niechęcią zrozumienia  
wśród
 "przyjaciół"

paraliżujący lęk...
odbiera mi oddech

szamoce się

tracę siły, oczy, rozsądek

i skrzydła, 
by uciec
ku 
 zwykłej Prawdzie

Różne światy... ? (z cyklu "Melancholia")

Jest świat marzeń, który
Dotykasz myślą,
Wspaniały,
Tak czysty... ?
Jest świat dotknięty

 Fetorem zgnilizny, 

I 
Zapachem fiołków,
Miłością, 

Błyskiem świateł słońca zza chmur,

Powiewem wiatru nad doliną,  
Trelem słowika o brzasku, kiedy skrzy się rosa,
Gniewem, zawiścią
Ślepotą, brakiem nóg... 

I  

Śmiercią.
Tutaj

  Dotykasz radości
   Splecionej z rozpaczą.

Poezja

Chwila

zanurz swoje myśli
w tę jedną, jedyną
chwilę szczęścia
bezpieczną w śpiewie ptaków
błękitach nieba
uczep się jej drapieżnie
nie puszczaj !
błękitna chwila oślepi
błękitem
ludzi maluczkich
boleśnie raniących Cię
czynem, 
gestem,
 słowem, 
spojrzeniem...

Pajęczyna

Ponury, zimny dzień

Aż dziwne, bo przecież wiosna ! Pora szukania kwiatu paproci.

Trzeba wielkiej wyobraźni,

By uciec od tego dnia.

Rzeczywistość przygniata

Za oknem kroplami deszczu

Płaczą drzewa.

Szary pokój zawiera ciekawy temat,

Wielkie samozadowolenie, tupet,

Pewność siebie i nienawiść.

Siedzę w kącie – czy coś tracę ?

Nic do mnie nie dociera,

Męczy mnie nienawiść.

Obłuda i trywialna pewność siebie

W świergotliwych trelach

Łagodnie przystępują do działania.

Zdumiewają i fascynują.

Niechciana nienawiść nabiera mocy.

Zaciskam usta.

Mile i z zachwytem

Patrzy się na uśmiechniętą obłudę.

Uśmiechy oplatają pajęczyną nieświadomych.

Pajęczyna gęstnieje – oplata coraz to więcej ludzi.

Jestem poza jej zasięgiem.

Dla będących w pajęczynie pozostaję w izolacji.

Wyróżnienie w konkursie literackim "Pisanie dobre na chandrę"

Wiersz publicystyczny.

Sen

Jeszcze słyszę harfy dźwięk

Widzę niebieskości,

…..…złocistości,

……………żółcienie

………………srebrzysty pył……

………………….i Czarodzieja __m

Lecz

Spod zmrużonych oczu moich rzęs

Dziwna mgła zaczęła gęstnieć

I poczułam jak uwiera mnie pod głową

Zwykły wałek…

Tak ! Ten do włosów.

Otworzyłam swe oczęta

Ze zdziwienia

By zrozumieć z wielkim żalem…

To był tylko piękny sen… ?

Witaj smutku,

By potem powitać radość

I szczęście.

Bo

Tak to już jest w życiu

Na szczęście,

Że nic nie trwa

Wiecznie !!!

Nie umiem

Nie umiem trzepotać rzęsami

Unosić paluszek do góry

I z piersiastymi piersiami na pokaz

Głośno świergolić o niczym…

I choć jest we mnie Stańczyk

Nie zawsze jestem lubiana

Potrafię z radości tańczyć…